سلام دوستان امیدوارم حالتون خوب باشه همونطور که در انتهای مقاله هفته گذشته قولشو داده بودیم (HTTP به زبان ساده) امروز قصد داریم با برخی از مهمترین پروتکل‌های اینترنتی آشنا بشیم.

لازم به ذکر است که محتوای این پست ترجمه مقالات مشابه برخی وبسایت ها همچون کورسرا و … می باشد

در این مقاله با پروتکل‌هایی نظیر DHCP, DNS, IMAP, SMTP, POP, FTP, SSH, SFTP آشنا خواهیم شد و در مقالات آینده در مورد ساختار TCP/IP و OSI و تفاوت‌های آنها به گفتگو خواهیم پرداخت.

Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP) :
همانگونه که در مقاله مقدمه ای بر پروتکل های اینترنتی توضیح دادیم در شبکه اینترنت رایانه‌ها برای برقراری ارتباط با یکدیگر به آدرس‌های IP احتیاج دارند.

می‌دانید که برای متصل شدن به یک شبکه می‌بایست آدرس IP در رنج آن شبکه داشته باشیم. پس تمام دستگاه‌هایی که در یک شبکه در حال فعالیت هستند باید با آدرس‌های IP در یک رنج خاص آدرس دهی شوند. حال زمانی که تعداد دستگا‌های موجود در شبکه زیاد باشد آدرس دهی به تک تک دستگاه‌ها زمان گیر و مشکل و یا حتی غیر ممکن است، پس ما نیازمند یک روش پویا برای مدیریت این فرایند هستیم. با توجه به وجود چنین فرایند پیچیده‌ای و نیاز به وجود روشی برای رفع موارد گفته شده پروتکل DHCP تعریف شد.
عملکرد این پروتکل به صورت کاملا کلی به این صورت است که شما درخواست خود را به DHCP ارسال میکنید و یک IP از DHCP دریافت می‌کنید.

Domain Name System Protocol (DNS) :
DNS که مخفف عبارت Domain System Name است یک پروتکل برای تبدیل نام دامنه به IP و بالعکس است.
در طول روز ما به دفعات از این سیستم استفاده می‌کنیم.
در واقع می‌توان گفت DNS در دنیای اینترنت نقشی مشابه دفترچه تلفن در موبایل شما را دارد .
همانگونه که شما برای هر شماره تلفن در لیست مخاطبان خود یک نام انتخاب کرده‌اید با استفاده از DNS هم برای هر آدرس IP می‌توانید یک نام انتخاب کنید. بعنوان مثال Geektor.ir
لازم بذکر است که عمل تبدیل نام به IP و یا بالعکس با استفاده از سیستم سخت افزاری‌ای به نام DNS Server انجام میگیرد.
بصورت خیلی ساده می‌توان گفت که DNS Server همانند یک پایگاه داده که به هر IP یک آدرس متناظر اختصاص داده استعمل می‌کند و شما با درخواست هر نام دامنه درواقع از این سرویس برای دسترسی به IP متناظر با آن درخواست می‌زنید.

Internet Message Access Protocol (IMAP) :
IMAP یا Internet Message Access Protocol پروتکلی برای انتقال و ارتباطات ایمیل در وب است.
IMAP به شما اجازه می دهد تا در هر مکانی که هستید به ایمیل خود بروید.
سرور IMAP به طور معمول در پورت شماره 143 را تنظیم می کند.

Simple Mail Transfer Protocol (SMTP) :
روزانه، میلیون‌ها ایمیل متشکل از ایمیل‌های شخصی یا کاری به افراد مختلف ارسال می‌شوند. حتی با وجود شبکه‌های اجتماعی مختلف در تلفن‌های همراه، باز هم ایمیل یک روش پرکاربرد و مطمئن برای ارتباط‌های شخصی و کاری است.
smtp، یک پروتکل ساده برای انتقال ایمیل است که برای ارسال و دریافت نامه‌های الکترونیکی از آن استفاده می‌شود. این پروتکل به دلیل محدودیت‌هایی در نگهداری نامه‌ها، معمولا با پروتکل‌های POP3 یا IMAP استفاده می‌شود.

Post Office Protocol (POP) :
پروتکل ایمیل POP مخفف عبارت Post Office Protocol می باشد و توسط کلاینت ایمیل Local برای دریافت پیام های ایمیلی از یک سرور ریموت استفاده میشود. در حال حاضر نسخه 3 از این پروتکل مورد استفاده قرار می‌گیرد. بنابراین شما در بسیاری از تنظیمات کلاینت ایمیل با عبارت POP3 مواجه خواهید شد. مهمترین ویژگی ای که پروتکل ایمیل POP یا POP3 را از پروتکل IMAP متفاوت میکند، نحوه دانلود ایمیل ها از یک سرور ریموت می باشد. وقتی که شما از POP3 استفاده میکنید، کلاینت ایمیل Local به سرور Remote متصل میشود و ایمیل ها را بر روی دستگاه محلی شما دانلود میکند .

File Transfer Protocol (FTP) :
هنگام اجرای وب‌سایت‌ها و برنامه‌های کاربردی وب خود در اینترنت، به یک روش برای انتقال فایل‌ها از رایانه خود به سروری که روی آن اجرا می‌شوند نیاز دارید. پروتکل استاندارد مورد استفاده برای این کار، پروتکل انتقال فایل یا FTP است. FTP به شما امکان فهرست، ارسال، دریافت و حذف فایل ها را در سرور می دهد. سرور شما باید یک سرور FTP را اجرا کند و شما به یک سرویس گیرنده FTP در دستگاه خود نیاز دارید.

Secure Shell Protocol (SSH) :
هنگامی که کار با سرورها را شروع می کنید، همچنین به راهی برای ورود به سیستم و تعامل با رایانه از راه دور نیاز خواهید داشت. متداول ترین روش برای انجام این کار استفاده از پروتکل Secure SHell است که معمولاً SSH نامیده می شود. استفاده از کلاینت SSH به شما این امکان را می‌دهد که به سرور SSH در حال اجرا بر روی سرور متصل شوید تا دستورات را روی رایانه راه دور انجام دهید.
تمام داده‌های ارسال شده از طریق SSH رمزگذاری شده است. این بدان معنی است که اشخاص ثالث نمی توانند داده های ارسال شده را درک کنند. فقط رایانه های فرستنده و گیرنده می توانند داده ها را درک کنند.

SSH File Transfer Protocol (SFTP) :
هنگام استفاده از FTP، داده ها به طور ناامن منتقل می‌شوند. این بدان معنی است که اشخاص ثالث ممکن است داده‌هایی را که شما ارسال می‌کنید درک کنند. می‌گویند، می‌تواند برای انتقال فایل‌ها از طریق پروتکل SSH استفاده شود. این تضمین می کند که داده ها به طور ایمن منتقل می شوند. اکثر مشتریان FTP از پروتکل SFTP نیز پشتیبانی می کنند.

و در پایان
امیدواریم با خواندن این مقاله کمی بیشتر با برخی از مهمترین پروتکل‌های اینترنتی آشنا شده باشید در مقاله های بعدی با TCP/IP و OSI آشنا خواهیم شد.