مقدمه ای بر پروتکل های اینترنتی

مقدمه ای بر پروتکل های اینترنتی 1460 730 geektor.ir
مقدمه ای بر پروتکل های اینترنتی


مقدمه ای بر پروتکل های اینترنتی

جیمیل


در ادامه این مقاله قصد داریم برخی از شباهت‌های موجود بین سیستم پستی سابق و ایمیل را با هم مقایسه کنیم.


بصورت کلی می‌توان گفت امروزه ارسال داده‌ها بدون آدرس های اینترنتی IP میسر نیست، با توجه به اینکه در زندگی امروز داده‌های ارسالی به یک بخش مهم تبدیل شده است. می‌توان این داده‌ها را بسیار پر اهمیت دانست


یک راه ساده برای تفهیم بیشتر IP ها این است که آنها را همچون آدرس ها پستی در نظر بگیریم


شباهت زیادی در عملکرد این دو وجود دارد همانطور که می‌دانید در ارسال بسته های پستی امکان اشتباه نیز وجود دارد، پس می‌توان گفت در پروتکل های اینترنتی نیز امکان اشتباه وجود دارد


در ادامه قصد داریم بیشتر در مورد پروتکل های اینترنتی صحبت کنیم. شما حتما می‌دانید که چگونه سیستم های کامپیوتری به هم متصل میشوند تا شبکه ها را به وجود بیاورند و همینطور شبکه ها به هم متصل می‌شوند تا اینترنت را تشکیل دهند.


هنگامی که داده‌ها را بین رایانه‌ها از طریق اینترنت ارسال می‌کنید، یک استاندارد رایج برای درک اینکه داده‌ها توسط رایانه‌ها و شبکه‌هایی که داده‌ها در طول آن منتقل می‌شوند مورد نیاز است. آنچه این امکان را فراهم می کند پروتکل اینترنتی (IP) است.


در حال حاضر IPV4 و IPV6 دو استاندارد رایج IP هستند.
در مثال پرکاربرد اداره پست وقتی شما نامه ای را به یک مقصد (به عنوان مثال یک دوست) ارسال میکنید باید آدرس دوست خودتون را به اداره پست بدهید تا این نامه به سمت مقصد مورد نظر شما حرکت کند.
حال می‌توان گفت IP نیز نقش آدرس پستی مقصد را برای رایانه شما ایفا می‌کند. به این صورت که در شبکه به هر رایانه یک IP اختصاص داده می‌شود

مقایسه ساختار


IP های ورژن 4 از چهار قسمت که هر قسمت آن به نقطه یا دات از هم جدا می‌شود تقسم شده‌اند که به هر قسمت از این چهار قسمت یک اکتت (Octet) می‌گویند.
بعنوان مثال : 192.168.1.1


در پروتکل نسخه شش. یک آدرس IP شامل هشت گروه از ارقام هگزا دسیمال است که با دو نقطه از هم جدا شده اند.
بعنوان مثال : 2001:db8:3333:4444:CCCC:DDDD:EEEE:FFFF


زمانی که شما یک داده را ارسال می‌کنید پیام شما حاوی یک سربرگ (Header) و یک بار یا داده (ِData) است.
دوباره برگردیم به سیستم پستی قدیمی شما در این سیستم زمانی که یک بسته ارسال میکنید علاوه بر آدرس مقصد آدرس مبدا را نیز می‌نویسید که در صورت نیاز بسته به مبدا باز گردد.
در پروتکل اینترنتی نیز به همین شکل است. آنها شامل آدرس IP مقصد و آدرس IP منبع هستند. این آدرس‌ها در سربرگ (Header) به همراه برخی اطلاعات اضافی برای کمک به تحویل بسته هستند


در بالا به این نکته اشاره کردیم که در سیستم پستی امکان اشتباه وجود دارد (آسیب دیدن بسته، گم شدن بسته و …) در پروتکل های اینترنتی نیز همینطور است


آنها می‌توانند از کار بیفتند، در حین انتقال آسیب ببینند یا خراب شوند یا در حین حمل و نقل از بین بروند یا گم شوند. برای حل این مشکلات، قسمت payload بسته ها حاوی پروتکل های دیگری نیز می باشد.


دو پروتکل متداول عبارتند از: پروتکل کنترل انتقال که با نام TCP و پروتکل دیتاگرام کاربر که به نام UDP نیز شناخته می شود.
هر دوی این پروتکل‌ها حاوی بارهایی هستند که حاوی پروتکل‌های بیشتری در داخل آنها هستند


امیدوارم بعد از خواندن این پست شما عزیزان توانسته باشید ارتباط بهتری با IP ادرس‌ها گرفته باشید. ما در مقاله دوم از این مجموعه در مورد HTTP صحبت میکنیم.
با ما همراه باشید

درحال ارسال
امتیاز دهی کاربران
4.67 (15 رای)
اشتراک گذاری این مقاله
join-to-telegram